Champions League B/3 board 2, 25.01.2010
E41: Obrona Nimzo-indyjska: Rubinstein - 4...c5 5. Gd3, łącznie z wariantem Hübnera
1.d4 Sf6 2.c4 e6 3.Sc3 Gb4 4.e3 c5 5.Gd3 Sc6 6.Sf3 Gxc3+ 7.bxc3 d6 8.0-0 h6 9.e4 e5 10.d5 Se7 11.Sh4 g5 ostatni ruch z książki 12.Sf3
12...Sg6 13.Wb1 b6 [13...Ha5 14.Hb3 Sf4 15.Gxf4 gxf4 16.Wb2 Hd8 17.Hb5+ Kf8 18.Ha4 Wg8 19.Kh1 Sh7 20.Wfb1 Sg5 21.Sg1 Hf6 22.Hd1 Hg6 23.f3 Hasidume,S - Rosso Liza,P em 2005]
14.Se1 Sf4 15.Sc2 0-0 16.Se3 propozycja remisu 16...h5 17.Gc2 Kh7 18.f3 Wg8 19.He1 Wg7 20.g3 Sh3+ 21.Kg2 Kh8 22.a4 Wh7 23.He2 Hc7 24.Sd1 Kg7 25.Sf2 h4 26.Wh1 Sxf2 27.Hxf2 h3+ 28.Kg1 g4 29.f4 Wh5 30.fxe5 dxe5 1/2-1/2
O wyższości........
Cóż to za gra, w której można korzystać ze specjalistycznej literatury, programów komputerowych, baz danych, a w ostateczności z podpowiedzi wszystkowiedzącego kolegi, który właśnie wpadł na partyjkę i małe piwko? Ano, szachy korespondencyjne. Czyli takie nie do końca prawdziwe. Przynajmniej tak sądzą "bezpośredniacy" i uśmiechają się, a to złośliwie, a to ze współczuciem. Bo gdzież tu prawdziwa walka, groźne grymasy skupionych twarzy, podrygiwanie nogą, pociąganie ciągle zakatarzonym nosem. Jednym słowem cała psychologia szachów bezpośrednich.
Dopiero dumnego mistrza mina zrzednie, gdy za analizę jego wiekopomnej partii bierze się gracz "korespondencyjny". I już nie ma się czym chwalić, bo i debiutowy wariant z dziurą, i mata można było dać po drodze (co prawda w 16 posunięć), a w końcówce plama całkowita - gość nie czytał Awerbacha. No i kto tu górą? Przedruk: Michał Narkun 29 kwiecień 2010
